De begrafenis

Op de dag van de begrafenis hebben we Rutger zelf naar de begraafplaats genomen. De kinderen zijn met opa en oma meegereden. Alle andere familie leden kwamen nadat we zelf afscheid hadden genomen van Rutger. Met z'n allen lopen we naar de familie kamer en mogen de genodigden naar Rutger in de Aula. We hebben eigenlijk iedereen uitgenodigd die met ons meegeleefd heeft het afgelopen jaar. Als we eenmaal terug komen in de aula verbaas ik me over de hoeveelheid mensen het zijn er zoveel dat ik niet eens tijd heb om in me op te nemen wie er allemaal is. Er klinkt muziek van Rutger, het zijn geluiden vanuit de oceaan met hier en daar dolfijnen die met elkaar communiceren. Rutger werd o.a. van deze muziek rustig. Het klinkt werkelijk mooi en het is net of ik onderwater ben en begin me dus ook aardig rustig te voelen. De uitvaartverzorger bedankt iedereen voor zijn aanwezigheid en geeft de dominee het woord. Hij voort namens ons het woord en verteld aan iedereen dat de 7 maanden die Rutger ons gegeven heeft hele bijzondere maanden zijn geweest. We hebben gezien dat we samen heel sterk zijn. Dat we een enorm vangnet om ons heen hebben. En dat we hebben leren vechten voor al dat moois en niet zullen stoppen met vechten maar gewoon door gaan met liefde geven aan ons gezin en onze omgeving. En tevens willen we eigenlijk iedereen bedanken voor al die help en steun, een kaartje een mailtje een telefoontje of een leuk gesprek alles is zo kostbaar dat je er wel van moet genieten. En dan de verpleging, doktoren, Ronald Mac Donald huizen, kliniekclowns en regenboog zanger. Het zijn er zoveel dat ze passen niet eens op een A4 blaadje. En dan nog de lotgenoten zij vechten nog steeds en snappen ook niet waarom dit nu allemaal gebeurt is.
Na afloop van nemen we allemaal een ballon mee naar het grafje van Rutger, Onze kinderen nemen een rode mee als kontrast tegen de witte en blauwe ballonnen. Samen met onze broers nemen we Rutger in ons midden en lopen we voorop in de stoet. Ik attendeer Anneke er nogmaals op om eens om te kijken en te zien hoeveel mensen er zijn.
Bij het graf aangekomen stap ik naar beneden, de diepte in. Ik neem de kist aan van Anneke en leg Rutger op zijn plek. Stiekem pak ik nog een beetje zand om te bewaren en stop het in mijn zak. Ik zou wel tegen Anneke willen schreuwen dat ik enorm van Rutger hou en dat hij voor altijd in mijn dromen zal bestaan. De dominee vraagt nog eenmaal aan god of hij Rutger in zijn armen wil nemen. Samen omarmen we elkaar en houden de ballonnen vast en geef ik mijn laatste wens symbolisch mee aan de ballon naar Rutger. Het is mooi om te zien dat alle ballonen tegelijk omhoog gaan en dat ondanks het miezerige weer de hemel helemaal blauw is. We kijken net zolang totdat de laatste ballon niet meer te zien is en gaan we terug naar de koffiekamer voor de condoleances.

Home